Nuk janë të pakta vajzat që mendojnë se “burrat janë derra që do të shkonin në shtrat me gjithçka që lëviz”. Sigurisht, kjo neveri mund të jetë e ekzagjeruar, por historikisht njerëzve u është krijuar ideja se “vajzat janë ato që refuzojnë, madje shpesh”, ndërsa djemtë s’dinë të thonë “jo”, nëse një e huaj, për shembull, do t’u ofronte seks.

Thënë kjo: A kanë burrat standarde më të ulëta? Kur i ulin njerëzit standardet për partnerin/en?

Para së gjithash, Andrew Thomas, profesor i specializuar në marrëdhëniet e njerëzve thotë se “ekziston një spektër i plotë i zgjedhjes tek burrat” dhe kjo gamë mund të gjendet edhe te gratë. Pra, burrat (jo të gjithë) nuk janë “derra”, që “shkojnë me çfarë t’ju dalë para”.

Çështja është se ka shumë zhurmë dhe ndryshime. Studiuesit psikologjikë e dinë këtë shumë mirë. Çdo pretendim i zi dhe i bardhë në lidhje me dallimet gjinore, përfshirë pretendimet se të gjithë anëtarët e një gjinie veprojnë në të njëjtën mënyrë, duhet të pritet me skepticizëm.

Megjithatë, ka modele që mund të gjenden mes “zhurmës”. Modele mjaft të qarta për të nxjerrë disa përfundime në lidhje me sjelljen tipike të çiftëzimit të secilës gjini, por jo të mjaftueshme për të parashikuar sjelljen e individëve me një shkallë të lartë saktësie. Modele që njerëzit mund t’i zbulojnë dhe përdorin për t’i ndihmuar ata të bëjnë gjykime më të sakta, por gjithsesi të gabueshme.

Ulja e standardeve

Një nga këto modele është se, në ndjekje të seksit, burrat më shumë se gratë janë të gatshëm të “ulin standardet e tyre”. Por ekziston një pjesë e rëndësishme e enigmës që shpesh anashkalohet kur diskutohet për këtë. Gjithçka ka të bëjë me kontekstin e çiftëzimit.

Njerëzit mund të ndjekin seksin dhe asgjë më shumë (çiftëzim afatshkurtër), ose mund të ndjekin seks me dikë që duan të angazhohen (çiftëzim afatgjatë). Këto janë dy strategji të ndryshme riprodhuese.

Zgjedhje afatgjatë

Njerëzit, në përgjithësi, janë gjitarë të lidhur si çifte. Nga qytetarët e vendeve të mëdha deri tek grupet e vogla, ata priren të kërkojnë një partner për t’u dashuruar dhe ndarë jetën e tyre. Dhe ky ka qenë rasti për qindra mijëra (ndoshta miliona) vjet. Kjo nuk do të thotë se kjo është ajo që bëjnë të gjithë ose se është ajo që njerëzit “duhet” të bëjnë, vetëm se ka tendencë të jetë ajo që njerëzit zakonisht bëjnë.

Për shkak të këtij “cilësimi të paracaktuar”, njerëzit në përgjithësi janë shumë zgjedhës për bashkëshortët e tyre afatgjatë. Këto raste, sigurisht, i gjejmë tek të dyja gjinitë. Investimi në një marrëdhënie është një angazhim i madh. Gjatë rrjedhës së historisë sonë evolucionare, paraardhësit tanë të cilët ishin përzgjedhës për atë se ku investuan kohën dhe përpjekjen e tyre mbijetuan dhe lulëzuan mbi bashkëmoshatarët e tyre më pak të zgjuar.

Ne kemi trashëguar makinerinë mendore të paraardhësve tanë të zgjedhur, dhe si ata, ne duam të sigurohemi që ne jemi të përkushtuar ndaj personit më të mirë të mundshëm dhe se ata janë po aq të përkushtuar ndaj nesh sa ne ata.

Zgjedhjet “tani për tani”

“Çiftëzimi afatgjatë”, edhe pse një zgjedhje popullore, nuk është mënyra e vetme e riprodhimit të njerëzve. Ne jemi të aftë edhe për çiftëzim afatshkurtër, rastësor. Sipas teorisë së strategjive seksuale, në rrethana të caktuara, ky lloj çiftëzimi mund të ketë dhënë përfitimet e veta riprodhuese për paraardhësit tanë.

Për gratë, çiftëzimi afatshkurtër mund të ketë shërbyer për të tërhequr vëmendjen e një burri veçanërisht të dëshirueshëm-një portë për një marrëdhënie afatgjatë. Mund të ketë lejuar që ato të përfitojnë nga qasja në burimet dhe mbrojtjen e disa burrave, në vend të vetëm një burri.

Për burrat, çiftëzimi afatshkurtër shërbeu si një mënyrë për të bërë seks pa angazhim, të thjeshtë dhe kaq. Një lidhje pa shumë afrimitet emocional.

Kostot e çiftëzimit afatshkurtër

Strategjitë afatshkurtra, shoqërohen edhe me kosto e rreziqe për shëndetin dhe reputacionin seksuale. Për shembull, gratë rrezikonin të rrisnin një fëmijë vetëm.

Në përgjithësi, analiza kosto-përfitim zbulon një asimetri të madhe midis gjinive. Për burrat, një strategji afatshkurtër mbante potencialin për një shpërblim të madh riprodhues me pak rrezik. Në të kundërt, për gratë, kostot e rënda u peshuan kundrejt përfitimeve mjaft modeste dhe të varura nga konteksti.

Kështu, gratë evoluan për ta përdorur çiftëzimin afatshkurtër me kujdes, duke ruajtur një nivel të lartë të zgjedhjes ndërsa e bënin këtë. Burrat, në të kundërt, përfituan nga natyra me rrezik të ulët të çiftëzimit afatshkurtër duke ulur standardet e tyre për ta bërë më të lehtë gjetjen e grave të gatshme “afatshkurtër”.

Psychology Today