“Në fakt, kur zgjohem në mëngjes dhe shikoj nga dritarja dhe ndihem vetëm, e di që askush nuk do të vijë të më vizitojë atë ditë; se, po të dua, më duhet të shkoj t’i “godas” të tjerët. Dhe kjo më dhemb sepse nuk dua të mërzit askënd. Por ndonjëherë vetmia është një gjë mizore, heshtja është e padurueshme.”
Alda Merini – “E vërteta tjetër”
Kjo është vepra e parë në prozë, e kombinuar me vargje poetike, e shkrimtares Alda Merini.
Libri, i botuar në vitin 1986, është shkruar në formën e një ditari dhe tregon shtrimin e saj dhjetëvjeçar në një spital psikiatrik.
Alda Merini, e lindur në Milano më 21 mars 1931, konsiderohet si një nga shkrimtaret më të rëndësishme në letërsinë italiane.
Pavarësisht vështirësive të hasura gjatë jetës së saj duke përfshirë një shtrimin e pafund në një spital psikiatrik, vepra e saj është një himn për jetën dhe forcën e “ndjenjës”.
Citimi pasqyron thellësisht vetminë dhe izolimin që përjetoi Alda Merini gjatë gjithë jetës së saj. Përshkrimi i saj i vetmisë si “një gjë torturuese” dhe heshtjes si “një gjë e padurueshme” është një koment shumë i fuqishëm mbi vuajtjet njerëzore dhe luftën për lidhje.
“E vërteta tjetër” ofron një vështrim në ferrin e përjetuar nga Alda Merini, mbi eksperiencat që e shënuan përgjithmonë, mes elektroshokut dhe margjinalizimit të plotë shoqëror.
Pavarësisht këtyre ngjarjeve, forca e saj i lejoi të vazhdonte ta donte jetën dhe të rizbulonte vetëbesimin, pas vitesh reflektimesh dhe dyshimesh për indiferencën e botës ndaj saj.
Puna e saj është një kujtesë e qëndrueshmërisë njerëzore përballë fatkeqësive dhe një haraç për aftësinë e saj për ta shndërruar vuajtjen në bukuri përmes shkrimit.
Alda Merini jo vetëm që na ofron një imazh të papërpunuar dhe të pafiltruar të realitetit të sëmundjeve mendore, por na tregon edhe sesi mund të gjejmë bukurinë dhe të vërtetën edhe në përvojat më të vështira.
Përgatiti Saimir KADIU
